Երևանը, ինչպես և աշխարհի բազմաթիվ քաղաքներ, կանգնած է թափառող շների խնդրի առջև։
Կենդանիների իրավունքների պաշտպան Նարե Արամյանի խոսքով՝ մինչ օրս չկա թափառող կենդանիների թվաքանակի, ստերիլիզացման, պատվաստումների, մարդկանց վրա հարձակման դեպքերի, ինչպես նաև անթրոպոզոնոզային հիվանդություններով վարակվելու պաշտոնական վիճակագրություն։ Նման տեղեկատվությունը չափազանց կարևոր է թափառող շների պոպուլյացիայի վերահսկման և քաղաքի բնակիչների առողջության և անվտանգության ռիսկերը նվազեցնելու միջոցների մշակման համար:
Այս հարցը հատկապես կարևոր է հանրային առողջության, անվտանգության և քաղաքի շրջակա միջավայրի համար հնարավոր բացասական հետևանքների լույսի ներքո: Թափառող շները կարող են դառնալ այնպիսի վտանգավոր հիվանդության տարածողներ, ինչպիսին է կատաղությունը, ինչպես նաև մակաբույծներ տարածել՝ վտանգ ներկայացնելով քաղաքացիների համար։ Բացի այդ, առանց պատշաճ վերահսկողության, թափառող շների թիվը կարող է ավելանալ, ինչը լրացուցիչ բնապահպանական խնդիրներ կստեղծի հանրային տարածքների և այգիների աղտոտվածության պատճառով։ Այն կարող է նաև հանգեցնել շների ագրեսիվ վարքագծի՝ մեծացնելով մարդկանց և այլ կենդանիների վրա հարձակումների վտանգը:
Չի կարելի անտեսել նաև հարցի սոցիալական կողմը։ Մեծ թվով թափառող շների առկայությունը կարող է բացասաբար ազդել քաղաքի զբոսաշրջային գրավչության վրա, սոցիալական լարվածություն առաջացնել բնակիչների շրջանում և նույնիսկ հանգեցնել մշակութային բախումների, հատկապես, եթե կենդանիների նկատմամբ վերաբերմունքը տարբերվում է միջազգային չափանիշներից:
Երևանում շների հարձակումների վերաբերյալ 2022 թվականի տվյալները խիստ տագնապալի են. ընդամենը մեկ շաբաթվա ընթացքում գրանցվել է մարդկանց կծելու 52 դեպք։
ԱՀԿ-ի տվյալներով՝ մարդկանց կատաղության փոխանցման դեպքերի 99%-ը տեղի է ունենում շներից։ Եթե շունը կծի մարմնի վերին հատվածները, հատկապես դեմքը կամ պարանոցը, կատաղության փոխանցման հավանականությունն ավելի մեծ է՝ ուղեղին մոտ լինելու պատճառով: Կլինիկական ախտանիշների ի հայտ գալու փուլում կատաղության հետևանքով մահացությունը կազմում է 100%:
Սա վկայում է լուրջ խնդրի մասին, որն անհապաղ ուշադրության կարիք ունի։
Կարևոր է գիտակցել, որ թափառող շների խնդրի նկատմամբ պատշաճ վերահսկողության և համարժեք արձագանքի բացակայությունը կարող է հանգեցնել էլ ավելի շատ միջադեպերի, ինչպես նաև հիվանդությունների հնարավոր տարածման։ Երևանի համար՝ որպես Հայաստանի մայրաքաղաքի, չափազանց կարևոր է նախաձեռնողական քայլեր ձեռնարկել այս խնդրի լուծման համար՝ ապահովելու իր բնակիչների անվտանգությունն ու բարեկեցությունը, ինչպես նաև մայրաքաղաքի այցելուների համար գրավիչ միջավայր ստեղծելու նպատակով։